De definitie van liefde

Tijdens een momentje voor mezelf, ga ik even terug in de tijd. Terug naar mijn kindertijd, in het warme huis van opa en oma. Ieder logeerpartijtje bij hen was een feest, dit zal iedereen met liefhebbende grootouders herkennen. Altijd dat beetje extra, extra liefde en verwennerij bovenop wat mij thuis al gegeven werd. Bij oma in de keuken, op mijn tenen nieuwsgierig kijkend naar wat ze maakte. Appelmoes, peertjes en altijd een stiekem hapje met een knipoog voor het kleine meisje naast haar. Tranen werden gedroogd, strenge woorden gesproken en er was altijd die allesoverheersende warmte. Zo veilig, zo fijn... Bij opa en oma kon ik mezelf altijd zijn. 

Ik ga terug in de tijd waar ik onder de douche tussen hen in stond te springen en bubbels blies met zeep, om daarna nog even het journaal mee te kijken en lekker in bed te worden gestopt. Ik zie oma over me heen buigen, ze stopt me vol overgave in onder een berg dekens en kust me op mijn voorhoofd. "Welterusten lieverd, lekker dromen". En of ik lekker kon dromen.. 

Zaterdag avond, jaren later zit ik naast haar op een stoel. Ze friemelt met haar handen en wiebelt wat giechelend met haar voeten, enthousiast verteld ze het vrouwtje naast haar dat wij nichtjes zijn. Oma woont in een verpleeghuis, een verdrietige maar helaas onvermijdelijke stap. Haar vergevorderde dementie heeft haar zover gebracht dat thuis wonen niet meer gaat. Ik kijk ontroerd naar haar, hoe ze kan lachen en genieten om de kleine dingen die veel simpele zielen niet kunnen begrijpen. Ze wiebelt wat onrustig en oogt moe. "Wat zal ik blij zijn als ik straks lekker lig", zegt ze. Het is pas half 8, maar haar in een stoel laten zitten suffen heeft geen meerwaarde. Het personeel drinkt koffie als oma aangeeft graag naar bed te willen. Ik geef aan haar wel in bed te willen leggen en dit vinden ze goed, ik weet wat ik moet doen.

Arm in arm naar haar slaapkamertje, dat ze deelt met een andere mevrouw die ook al in bed ligt. Lachend loopt ze langs de muur die vol hangt met foto's van mijn opa, haar kinderen en kleinkinderen. "Mooi he?", zegt ze. Ja oma, zeg ik. Prachtig. Oma probeert gehaast haar kleren uit te trekken en begint hierbij te puffen. "Laat mij maar even lieverd", zeg ik en zo eigenwijs en onafhankelijk als ze vroeger was, zo makkelijk en dankbaar laat ze mij haar nu helpen. Zo, alles uit en pyjama aan en nu lekker slapen. 

"Lieve lieve schat, wat ben ik je dankbaar", zegt ze en ze strekt haar armen om mijn gezicht te pakken. Ik stop haar in, met de overvloedige liefde waarmee zij mij vroeger instopte. Ik kus en knuffel haar goedenacht tot ze lacht en zich tevreden nestelt in de dekens, zoals zij dat vroeger bij mij deed. "Welterusten lieverd, lekker dromen"... hoor ik mezelf zeggen en ik geef haar nog een kus. "Welterusten lieve schat, en bedankt he. Wat vind ik het fijn dat je me zo geholpen hebt", zegt ze en wuift me nog een kus toe als ik de kamer uit loop. 

Ik loop lachend de gang door het gebouw uit en besef me iets. Hoe mooi is het om haar de liefde terug te kunnen geven die ik altijd heb mogen voelen... Dit is liefde op zijn mooist, en ik prijs me gelukkig dat ik dit mag voelen.